Mama Rwanda, wat ben je mooi.
Mooi met je glimlach en je kleurrijke kleding. De glimlach blijft ongeacht hoe zwaar het leven ook is. Elke dag een strijd om te zorgen voor eten voor je kinderen en daarna jezelf. Een dag hard werken op het land levert niet genoeg op, en soms krijg je helemaal niets. Op goeie dagen krijg je een zak zoete aardappels. Aardappels die eerlijk verdeeld worden over de gezinsleden. Je weet dat het niet genoeg is, hoop en geloof is wat je staande houdt. Letterlijk en figuurlijk draag je een zware last mee. Soms gescheiden van je familie omdat je elders in het land wel werk kon krijgen, daar moederziel alleen, malend in je hoofd hoe het met de kinderen gaat. Maar ook de lange wandeltochten naar de markt met zware koopwaar dragend op je hoofd. Soms zoveel dat ik mij af vroeg hoe je het voor elkaar kreeg. Even naar de markt gaan betekend in Rwanda al snel 45 minuten lopen en dat met een zware last op het hoofd. Vaak is de kleine ook mee, ingewikkeld in een doek op de rug. Hier in Nederland worden wij bij wijze van al moe als wij het winkelwagentje terug moeten brengen.
Mama Rwanda, je hebt je kracht en moed getoond na de zwartste periode in Rwanda in de jaren 90. Jij hebt het land weer mede opgebouwd. Hierdoor is de positie van vrouwen in Rwanda in vergelijking met andere landen in Afrika flink verbeterd. Er zitten veel vrouwen in ambtelijke functies en in de wet is de gendergelijkheid vastgelegd. Wereldwijd staat Rwanda op de vijfde plaats als het gaat om vrouwenparticipatie. Nederlands is pas op de 32ste plek terug te vinden. Ook straffen voor seksuele misdrijven tegen vrouwen zijn fors en terecht. Maar toch, geef de theedoek wat vaker aan de man. Zelf zal ik nooit de blikken vergeten toen ik de afwas ging doen.
Dit alles maakt dat ik ontzettend veel respect voor je hebt mama Rwanda!
Reactie plaatsen
Reacties